Genocide

Election Secrets Revealed

Crying foul over chicanery at Armenia's polls and the honeyed tones of European diplomacy.

by Marietta de Pourbaix-Lundin and Matyas Eorsi
Transitions Online.

[The Parliamentary Assembly of the Council of Europe has threatened to suspend Armenia’s voting rights in the body unless it makes considerable progress toward democratic and judicial reforms by PACE’s June session. PACE sent observers to witness Armenia’s presidential election in February. It declared the voting to be “mostly in line with the country’s international commitments, although further improvements are necessary to address remaining challenges.” John Prescott, a former British deputy prime minister who headed the delegation, said, “While we noted improvements in the framework for these elections, problems with its implementation, especially during the vote count, in some cases undermined the trust of the people.” Marietta de Pourbaix-Lundin, a parliamentarian from Sweden who was part of the Armenia mission, considered that an understatement. She delivered her speech during PACE’s 14 April session.]

I have been in this parliamentary assembly since January 2007 and I have observed elections in four countries: Turkey, Ukraine, Russia and Armenia. The elections I observed in Armenia were the worst I have seen so far. The opening of the polling stations and the proceedings on the day were not too bad, but the counting in the polling station that I chose to visit was a disaster. Everything that could go wrong did go wrong. The number of voters who had voted and who had been marked on the list of voters was not counted, unused ballot papers were not destroyed and the protocol in which the results were to be entered had already been signed by members of the election committee.

Pourbaix-Lundin The most serious incident involved the chairperson
of the local election committee reading out the wrong names when
the ballot papers were to be put into different piles for the nine
candidates. The chairperson was well aware of what she was doing. She
was taking votes from Levon Ter-Petrosian and allocating them to the
[then-] prime minister, Serzh Sarkisian. Election officials tried
to hide what they were doing by holding their hands over the ballot
papers or by placing them in the middle of the piles so that I could
not see them.

When the officials were supposed to sum up the votes for the
different candidates, 100 votes were missing. I know that I was
not supposed to say anything but I could not help mentioning what
I had seen, so the officials pretended to count the votes quickly
and then decided that those votes should go to Serzh Sarkisian,
the guy who won the election. All candidates were allowed to have
proxies to observe the elections and the counting, but the only
observers at the polling station I chose were three young men from
Serzh Sarkisian's party. These three young men created an unpleasant
and uneasy atmosphere in the room. My interpreter was very scared
and asked me not to say anything more but just to observe and take
notice. I noticed that all the election officials were well aware of
what they were doing and they felt uneasy when I stood behind them
watching the electoral fraud. But that did not prevent them from
continuing to do what they had probably already planned, namely to
ensure that the sitting prime minister got enough votes so that there
would be no need for a second round. If what I observed occurred in
just one-tenth of the polling stations, of course there would have
been an effect on the result. I reported everything that I saw and
returned to my hotel disillusioned, upset and tired. I could not sleep.

I am very critical of the fact that from a press conference the
following day you could have got the impression that the election had
been conducted in the most correct way and according to international
standards. Do we help the Armenian people by believing that? I do
not think so.

I also went to visit the parliament building. I tried to take a
photograph, but three policemen and guards rushed after me and said,
"No, no. You can't take a photo." I asked them in Russian, "Why?" and
they told me that the parliament was "secret." That summarizes very
well the current position in Armenia. If a stronghold of democracy,
which is what a parliament should be, is secret, there are no
opportunities for democracy, transparency, human rights or free and
fair elections.

[Three days later, during another session on the Armenian election,
Hungarian delegate Matyas Eorsi made the following remarks:]

One problem is that we often tolerate rigged elections. If you visit
the assembly's website, you will often see headlines in the "news"
section that say, "One step towards democracy"; we all know that
we are not telling the truth. There can be some improvements in the
election environment, but very often the elections in question are
rigged. If we want to be helpful to those countries, the least we
can do is speak up and tell the truth. Very often, when we discuss
our relationship with member countries where there are democratic or
election deficits, we reiterate the point that we have to reinforce our
consultation with the governments of those countries so that elections
can be conducted better, but if there are shortcomings in an election
or administrative problems, we can do a lot to improve those elections.

In a country where an election is rigged, or has involved fraud or
cheating, what the hell can we discuss with those governments? Can we
say, "Please do not do this?" Of course they are fully aware of what
they are doing. I do not think it is a matter of consultation. One
of the major problems in Armenia, aside from what happened on that
tragic day, is the general distrust of the democratic processes among
the population because of the rigged elections. At the end of the
day, those who lose the election cannot disprove the legitimacy of
the election because of the procedures, which they have become used
to. Of course it matters who wins an election, but it matters much
more that wider society should be able to trust and have confidence
in the constitution and the electoral processes.

The Alliance of Liberals and Democrats for Europe fully supports the
recommendations of the rapporteurs that call for dialogue. ... The
recommendations also call for the release of political prisoners,
but they put the point somewhat more nicely, and they call for the
removal of the amendments on the election law that resulted in the
rigged elections. We support that, but if we are honest to ourselves,
we all know that the preconditions will never be met. I do not think
that the political environment is such that the government could make
such a compromise.

Marietta de Pourbaix-Lundin is a Swedish member of the Parliamentary
Assembly of the Council of Europe. Matyas Eorsi is a Hungarian member
of PACE.

the full article here

ՀԱՂԹԵԼՈՒ ԵՆՔ

Մենք` ՀՀ քաղաքացիներս, գարնանամուտի շարժումը հասցնելու ենք հաղթական ավարտի: Սերժը հեռացվելու է նախագահականից եւ ենթարկվելու է համարժեք պատասխանատվության: Համարժեք իր գործած հանցանքներին: Նույնը վերաբերում է նաեւ Ռոբերտ Քոչարյանին եւ հանցավոր ղարաբաղյան կլանի մյուս ներկայացուցիչներին: Հասկանալի է, որ այսօր շարժման տասնյակհազարավոր ակտիվիստներ եւ ուղղակի համակիրներ իրենց մտքում հաղթանակի զանազան սցենարներ են մտմտում: Հարկ եմ համարում որոշ դիտարկումներ եւ առաջարկներ անել այս թեմայով: Իշխանությունները իրենց տեսանկյունից շատ ճիշտ են վարվում, երբ շրջափակում են Ազատության հրապարակը, որովհետեւ մարտավարական իմաստով մեր առաջին խոշոր խնդիրը հենց Ազատության հրապարակ վերադառնալն է: Ստեղծված պայմաններում, սակայն, այդ վերադարձը չի կարող լինել սովորական, եւ դրան պետք է նախորդեն որոշակի քայլեր: Այդ քայլերը պետք է իրագործեն քաղաքական կուսակցությունները եւ անհատ, այսինքն` որեւէ կուսակցության, կազմակերպության մեջ չընդգրկված անձինք: ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը եւ համախոհ կուսակցությունների ղեկավարները պետք է որոշեն Ազատության հրապարակ վերադառնալու օրը եւ ժամը: Ի դեպ, շատ կարեւոր է, որ մեր գործընկերները ամեն օր դիմում են Երեւանի քաղաքապետարան` հանրահավաք անցկացնելու արտոնություն ստանալու համար:

Նույնը վերաբերում է նաեւ հյուրանոցների դահլիճներում հավաքներ անելու փորձերին: Ոչինչ, որ մերժվում են: Փոխարենը հանրությունը համոզվում է, որ ինքը զրկված է իր սահմանադրական իրավունքները իրացնելու հնարավորությունից: Եւ այսպես, Ազատության հրապարակ վերադառնալու օրը եւ ժամը որոշում է համաժողովրդական շարժման քաղաքական ղեկավարությունը: Շատ կարեւոր է, որ մենք անհամբեր չգտնվենք եւ շտապեցնող ճնշումներ գործադրելու փորձեր չանենք այս հարցում: Եւ ահա, մինչ որոշվում է Ազատության հրապարակ վերադառնալու օրը եւ ժամը, բազմաթիվ գործեր կան անելու, եւ այդ գործը պետք է իրենց վրա վերցնեն ազատության մեջ գտնվող ակտիվիստները: Ու չնայած այդ գործը հիմա էլ շատ լավ արվում է, այսուհանդերձ, եւս մեկ անգամ արձանագրենք: Առաջին խնդիրը Ազատության հրապարակի ոգու պահպանումն է: Այս խնդիրը լուծելու համար անհրաժեշտ է տարածել շարժման երգերը, գրել նոր երգեր, բանաստեղծություններ, ստեղծել եւ տարածել վիզուալ նյութեր. ի դեպ, զարմանալի է մեր նկարիչների, դիզայներների պասիվությունը. վերջին ամիսները պլակատների առատ նյութ են տվել, սակայն այս առումով շատ բան չի արվել: Լավ կլիներ ունենալ լոգոներ, պլակատներ, որոնք տարածվեին թեկուզ էլեկտրոնային տարբերակով: Կարելի է նաեւ թռուցիկների տարածմամբ զբաղվել. օրինակ` փոքր թղթերի վրա ուղղակի տպագրել §Պայքար, պայքար մինչեւ վերջ¦, §Հիմա¦, §Սերժիկ, հեռացիր¦ եւ դրանք տարածել Երեւանում, մարզերում: Սա անտեղյակներին ցույց կտա, որ պայքարը շարունակվում է: Եւ ընդ որում` սա պետք է արվի տարերայնորեն, այսինքն` չկենտրոնացված ձեւով. եթե յուրաքանչյուր ակտիվիստ այսպիսի բովանդակությամբ 15-20 թռուցիկ պատրաստի եւ փակցնի իրեն հարմար տեղերում, Հայաստանը ուղղակի կհեղեղվի: Թող քերեն ոստիկանները:

Ի դեպ, շատ կարեւոր է մարտի 1-ի իրադարձությունների մասին պատմող DVD սկավառակների տարածումը նույն ձեւով: Եթե մեզնից յուրաքանչյուրը ինքն իր նախաձեռնությամբ 10 հատ սկավառակի վրա ձայնագրի նշված ֆիլմը եւ ամենատարբեր ուղղություններով ցրի, դա արդեն հսկայական գործ է: Մի զլացեք անել այդ գործը` հի-մա, հի-մա, հի-մա:

Այս եւ նմանատիպ միջոցառումները, ինչպես ասվեց, հարկավոր են` Ազատության հրապարակի ոգին բարձր պահելու համար: Ի դեպ, այս իմաստով կարեւորագույն միջոցառումը քաղաքական զբոսանքներն են, որոնք հոյակապ ծառայում են իրենց նպատակին:

Իսկ այժմ անդրադառնանք Ազատության հրապարակի ազատագրման կազմակերպչական հարցերին: Այդ օրը մարդիկ պետք է Ազատության հրապարակ գան ոչ թե անհատապես, այլ խմբերով: Եւ հիմա մեզնից յուրաքանչյուրը պետք է ձեւավորի իր խումբը կամ ընդգրկվի որեւէ խմբի մեջ: Այս խմբերը, որ պետք է բաղկացած լինեն նվազագույնը 10 հոգուց, ըստ էության, պետք է դառնան ոչ ֆորմալ կազմակերպություններ եւ ունենան իրենց ղեկավարը: Մինչ հանրահավաքի օրը նրանք պետք է զբաղվեն DVD-ներ, թռուցիկներ տարածելու եւ այս կարգի այլ գործերով: Իսկ հանրահավաքի օրը խմբի ղեկավարը պետք է իր ընկերներին տեղյակ պահի հանրահավաքի տեղի, ժամի մասին, մարդկանց առաջնորդի դեպի §դեպքի վայր¦:

Ի դեպ, արդեն իսկ ձեւավորվել է ընդհատակում գտնվողների §հարվածային-հանրահավաքային¦ խումբը, որի ղեկավար ենք ընտրել Խաչատուր Սուքիասյանին... Սա, իհարկե, կատակ է. ուղղակի երբ Սուքիասյանի եւ իմ նկարները տեսնում եմ մետրոյում, մի կերպ եմ զսպում քրքիջս: Հա, ի դեպ, պարոնայք ոստիկաններ. կարող էիք, չէ±, ավելի լավ նկարներ ընտրել: Եթե չունեք, կարող եմ ուղարկել: Կամ ավելի ճիշտ` մետրոյի §Հանրապետության հրապարակ¦ կայարանում կմոտենամ հերթապահ ոստիկանին ու նրան կհանձնեմ իմ նախընտրական լուսանկարը. նաեւ Խաչատուր Սուքիասյանի:

Սա` իմիջիայլոց. ասեմ նաեւ, որ Ազատության հրապարակի ազատագրման հանրահավաքի խմբերի անդամները պետք է տրամադրվեն այնպես, որ հրապարակ գալով` մի կողմ են թողնում իրենց բոլոր գործերը` անձնական թե աշխատանքային: Այդ օրվանից իրենց գործը լինում է հաղթանակը: Ասեմ նաեւ, որ հանրահավաքային խաղաղ խմբերի ձեւավորումը կարեւոր է նաեւ ինֆորմացիոն ու արագաշարժության տեսակետից, եւ հիմա շատ կարեւոր է տեղեկատվական բանավոր, այսինքն` բերանացի փոխանցման մեխանիզմների մշակումը: Այս մեխանիզմը պետք է ծառայի նրան, որ մի քանի ժամվա ընթացքում հնարավոր լինի Երեւանում տարածել անհրաժեշտ տեղեկատվություն:

Հիմա անդրադառնանք այն հարցին, թե որքանով կաշխատի այս համակարգը: Դա կախված է մեկ մարդուց, եւ այդ մարդը դու ես, սիրելի բարեկամ, որ այս պահին կարդում ես այս տողերը: Եթե դու հիմա չխնայես քո 1000 դրամը, հենց հիմա գնաս եւ գնես 10 հատ մաքուր DVD սկավառակ եւ դրանց վրա ձայնագրես մարտի 1-ի դեպքերի մասին պատմող ֆիլմը ու այն ուղարկես մարզերում կամ Երեւանում ապրող քո ծանոթներին կամ ուղղակի փողոցում նվիրես պատահական մարդկանց, ուրեմն ամեն ինչ շատ լավ է ընթանում: Եթե չունես այդ ֆիլմը, չես տեսել, հետաքրքրվիր, շրջապատում որեւէ մեկը կունենա: Եթե շրջապատում ոչ ոք չունի, արի Հյուսիսային պողոտա, հետաքրքրվիր եւ ինչ-որ կերպ կգտնես: Եթե համակարգիչ չունես կամ նրա վրա DVD ձայնագրող սարք չկա, դարձյալ հետաքրքրվիր, եւ շրջապատում որեւէ մեկը հաստատ կունենա:

Բայց սա ամենը չէ. հաջորդ քայլով փորձիր ձեւավորել քո հանրահավաքային խումբը կամ ընդգրկվիր որեւէ այդպիսի խմբի մեջ: Եթե այս ամենը անես եւ վերը նկարագրված անելիքի մասին պատմես ուրիշներին, նշանակում է` հաղթանակին շատ չի մնացել: Ի դեպ, ժամկետների մասին: Պետք չէ հաղթանակի համար սահմանել որեւէ ժամկետ` մեկ շաբաթ, մեկ ամիս, երեք ամիս: Եթե ժամկետ ես սահմանում, նշանակում է` պայքարի ես տրամադրված այդքան ժամկետով: Բայց չէ± որ մենք պայմանավորվել ենք պայքարել մինչեւ վերջ, մինչեւ հաղթանակ: Ինչ վերաբերում է մեր մյուս կարեւոր կարգախոսին` §Հիմա¦-ին, դա նշանակում է, որ մենք պետք է գործենք հենց հիմա. եթե նկարիչ ենք, պետք է պլակատ պատրաստենք հենց հիմա եւ ոչ թե հետո, երաժիշտ ենք` պետք է երգ գրենք հիմա, եթե ուզում ենք հաղթել, մեր խումբը պետք է ձեւավորենք հիմա, DVD բազմացնենք հիմա, թռուցիկ կպցնենք հիմա, քաղաքական զբոսանքի գնանք հիմա, զանազան ակցիաներ մտածենք ու կազմակերպենք հիմա: Եւ այս հիմաների ամբողջությունը, այդ հետեւողականությունը Հայաստանին կպարգեւի հաղթանակ:

Իսկ եթե քեզ թվա, որ այս ամենը ոչ թե դու ինքդ պիտի անես, այլ, ասենք, քո ընկերը, հարեւանը կամ բարեկամը, նշանակում է` դու պարտվում ես - հիմա: Բայց ես գիտեմ, որ այդպես չի լինի, որովհետեւ մեր շարժումը անկասելի է, մեր հաղթանակը անխուսափելի է: Ուրեմն` պայքար, պայքար մինչեւ վերջ:

Հ.Գ. Սերժը հիմա, անշուշտ, գործի է դրել իր ամենասիրած զենքը. ընդդիմությանը, նրա ակտիվիստներին պառակտելու փորձերը: Կասկած չունեմ, որ նա ոչ մի արդյունքի չի հասնելու, բայց եւ մենք չպետք է կորցնենք զգոնությունը:

Հ.Գ.-2 Հատուկ ուշադրությամբ պետք է վերաբերվել քաղբանտարկյալների դատավարություններին: Դատարանները պետք է վերածել Ազատության հրապարակի եւ, բացի այս, ամբողջական տեղեկություններ հավաքել ապօրինություն թույլ տված դատավորների, դատախազների, քննիչների, ոստիկանների, օպերների, քրեակատարողական հիմնարկների ծառայողների մասին:
ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ

Gagik Tsarukyan to open world-class casino in Armenia

One of the richest Armenian businessman Gagik Tsarukyan’s Multi Group Company, in partnership with Russian Storm International has constructed the most impressive gaming facility in the region - the Shangri La Casino, which will officially open on April 16th, with the Grand Opening scheduled for May 2nd. There are also some unverified reports, that the Storm International have opened a special school in Armenia to prepare qualified staff for the casino business. This is a clear indication of plans to further expand the gaming industry and turn Armenia into a Caucasian Monte Carlo.

Natural gas prices

The price of natural gas for the population will sharply rise to 84,000 AMD per 1000 cubic meters, from the current price of 59,000 AMD per 1000 cubic meters.

In 2006, the price of gas rose to $ 110 US per 1000 cubic meters and at that point the Armenian government made a decision to subsidize the price of gas in the country by the amount of 188 million dollar equivalient AMD. In the prices set back in 2001, that meant, that the population would have to pay 59,000 AMD, instead of 84,000 AMD per 1000 cubic meters, and that the government would be subsidizing 25,000 AMD per 1000 cubic meters for the population. However, as Prime minister Tigran Sargsyan informed the public yesterday, the 188 million dollar worth subsidy has run out, and from May 1, new prices will come into effect.

There are however, some very big questions, which need to be addressed in ragards to the gas prices. The prices of gas are defined by the US dollars. The average exchange rate per 1 USD was 420 drams in 2006, and in April-May 2006, when, if I recall correctly, the deal was struck, the rate was 450 AMD. So that meant, that at that point, the price of 1000 cubic meters of gas was equal to 49500 AMD ($110 US), and the price was set for resale to the population was defined at 84000 AMD ($ 186). Today, as the US exchange rate has dropped to 309 AMD, the price of 1000 cubic meters of gas is in fact 33990 AMD ($110), and the price for population remains at 84000 AMD - which is $ 270 US. So the price of gas per 1000 cubic meters has in fact shot up $90! In today’s prices, $90 makes 27810 AMD, which is 2810 drams more, then the amount of subsidy (25,000), Armenian government says it was paying for the gas sold to the population. This means, that not only there is no reason for the gas price increase, but, that the claims made by the RA government, that the 188 million dollar subsidy has been spent is also ridiculous, because with the current exchange rates, the ArmRusGazArd have actually been saving the government subsidy money and making extra profits. In fact, the government needs to ask - why isn’t price for gas decreasing, instead of standing in front of public with most ridiculous explanations about the price rises. Needless to say, that this new price rise will soon be felt on the prices of all other consumer goods. Excellent start for the new Prime Minister!

from - The armenian observer blog

Erervan. La premiere manifestation apres le premier Mars

reportage photo ici

Résolution

Jeudi 17 avril, pendant la session d’urgence de l’Assemblé Parlementaire du Conseil de L’Europe, après un vif débat, une résolution a été adoptée sur les évènements post-électoraux et le respect des Droits de l’Homme en Arménie.
Nous retrouvons les principaux points de nos revendications dans cette résolution.
Un délai de 3 mois a été accordé aux autorités de la République d’Arménie pour accomplir les recommandations précises. Fin juin 2008, l’APCE réexaminera les avancées enregistrées sur ces points.
Nous suivrons attentivement l’évolution de la situation en Arménie et serons à nouveau Strasbourg au mois de Juin.

Association « Solidarité franco-arménienne »
Comité de soutien à la démocratie en Arménie
Collectif Démocratie pour l'Arménie
Comité européen de défense des prisonniers politiques en Arménie
Parti Social-Démocrate Hentchakian

APPEAL TO THE PARLIAMENTARY ASSEMBLY OF THE COUNCIL OF EUROPE

(April 17 plenary session)

We, the undersigned Armenian Non-Governmental Organizations, call upon the deputies of the Parliamentary Assembly of the Council of Europe to adopt a resolution that will contribute to the resolution of the gravest political crisis in the history of modern Armenia.

The current crisis began following the large-scale falsification of the 19 February, 2008 presidential election by Armenia’s current authoritarian regime. Electoral violations included the systematic beating and intimidation of proxies of the main opposition challenger, Levon Ter-Petrossian, the intervention, in coordination with the police, of criminal gangs in the electoral process, ballot-stuffing, vote-buying, multiple voting, flawed counting and tabulation processes, and refusals to register or consider the appeals of Ter-Petrossian’s team by electoral commissions at all levels.

Beginning on 20 February, several hundred thousands of people staged demonstrations, marches, and all-night vigils in an improvised tent camp in Freedom Square – the traditional venue for mass democratic protests since 1988 – to protest the most disgraceful election in the history of Armenian democracy. Eleven days of demonstrations ensued, praised by an official US statement for “effective crowd management” and their exclusively peaceful character.

On 1 March, however, the police, acting on the orders of the highest authorities and without warning, attacked and dispersed the demonstrators at 6:50 a.m., launching a police operation during which thousands of people were beaten all throughout the capital of Armenia, Yerevan, in order to prevent them from gathering. Later that morning, at 9:00, the police once again attacked tens of thousands of protesters who had spontaneously gathered near the French Embassy. Clashes ensued and seven civilians and one policeman died under yet unclear circumstances; there is strong evidence of excessive lethal force by government special forces.

The peaceful nature of the demonstrations and the inappropriately brutal response of the authorities give credibility to claims by the opposition that the disorder was provoked and the clashes planned in advance by the government, in order to declare a state of emergency before a ruling by the constitutional court would be issued on the opposition demand to recognize the election results as invalid and conduct new elections. The state of emergency, which allowed the regime to arrest more than one hundred political leaders and members of the Ter-Petrossian campaign, silence the independent press, and suspend the activities of political parties, deprived the opposition of the opportunity to make its case freely and under the scrutiny of a democratically functioning society. Intimidation of members of the constitutional court was also reported. The regime further restricted the freedom of assemblies through hastily enacting legislation, which allows the authorities to ban opposition rallies practically at will.

The response of the international community to the rigged 19 February elections, the 1 March brutal crackdown on peaceful demonstrations, and the unlawful imposition of the state of emergency, as well as modifications in the law on assemblies, which effectively eliminated right of free assembly in Armenia, has been shocking. The unprecedented consolidation of civil society and more than 25 parties in a nation-wide pro-democracy movement was essentially ignored by the democratic community of Europe. By continuing business as usual with the Armenian authorities, democratic European countries effectively sided with a brutal oppressive regime, which lost even the remnants of any popular support after the bloody events 1 March.

In order to restore the constitutional order in the country, prevent the authorities from oppressing the democratic movement with impunity, and restore political stability in the country and the legitimacy of the presidency, we urge the deputies of the PACE to adopt a resolution, which

• Does not recognize the outcome of the 19 February, 2008 presidential election,
• Demands the conduct of a new, free and fair, presidential election,
• Calls for an independent international investigation of 1 March events,
• Demands the immediate release of all political prisoners,
• Demands the restoration of freedom of speech, media, and assembly.
  

Center for Freedom and Rights
‘’Concord’’ Center for Political and Legal Studies
Helsinki Citizens’ Assembly Armenian Committee
Helsinki Citizens’ Assembly Vanadzor Office
Hope
Lawyers for Human Rights
Society against Terrorism
Society without Violence
Women for Peace
Young Conservators
Youth Academy of Democracy and Development
Youth for Democracy

Diary - Video

Part 1 - Part 2 - Part 3 - Part 4 - Part5

Lettre aux delegués du Conseil de l'Europe

Madame la députée, Monsieur le député,

Une demande de débat sur le fonctionnement des institutions démocratiques en Arménie va être examinée selon la procédure d’urgence au cours de la session plénière de l’Assemblée parlementaire du Conseil de l’Europe, du 14 au 18 avril 2008.

La situation est extrêmement préoccupante. Certes, l’état d’urgence décrété le 1 mars, après la répression sanglante des manifestations pacifiques qui dénonçaient depuis plus d’une semaine les fraudes commises à l’occasion de l’élection présidentielle du 19 février, a été levé. Cependant des mesures législatives et gouvernementales restreignent la liberté d’expression et de circulation des personnes. En particulier, une série d’amendements à la loi sur les réunions, rassemblements, marches et manifestations, votée à la hâte par le Parlement d’Arménie, soumet l’exercice de ce droit, fondamental dans toute démocratie, à l’arbitraire administratif et policier. Des dizaines de personnalités politiques et intellectuelles sont emprisonnées sans motif légitime. Les médias qui sont critiques à l’égard des autorités sont menacés ou interdits.

L’assemblée parlementaire du Conseil de l’Europe ne peut pas rester indifférente à la dérive autoritaire d’un pays membre, stratégiquement important comme l’Arménie, aux confins du Caucase et du proche-Orient. C’est pourquoi nous vous demandons d’œuvrer pour que la discussion ait lieu et qu’elle débouche sur une résolution par laquelle l’assemblée parlementaire du Conseil de l’Europe réclamera au gouvernement arménien, conformément aux prises de positions de l’Union Européenne, de la mission conjointe Commission de Venise/OSC/ ODIHR et de la Commission de suivi de l’APCE lors de sa réunion tenue à Paris le 18 mars 2008 :

• la libération de tous les prisonniers politiques ;
  
• la mise en place d’une commission d’enquête impartiale et internationale chargée de faire la lumière sur les événements du 1 mars ;
  
• la suppression de toutes les dispositions visant à restreindre les droits fondamentaux d’expression, d’association, de réunion ;
  
• le respect de l’indépendance des médias ;
  
• l’instauration d’un dialogue véritable et durable avec les dirigeants de l’opposition, à commencer par Levon Ter-Petrossian.
  

Dix-huit ans après son accession à l’indépendance, l’Arménie mérite mieux que la honte et l’isolement auxquelles la condamnent ses dirigeants. Nous comptons sur vous pour rappeler à ses dirigeants les engagements auxquels elle est tenue en tant qu’Etat membre du Conseil de l’Europe.

Association « Solidarité franco-arménienne »
Comité de soutien à la démocratie en Arménie
Collectif Démocratie pour l'Arménie
Comité européen de défense des prisonniers politiques en Arménie 
Parti Social-Démocrate Hentchakian

Paris, 12 avril 2008

Note d’information sur la situation des droits de l‘homme depuis l’élection présidentielle.(PDF)

Information on Human Rights situation after presidential election in Armenia (PDF)

Կոչ

Ապրիլի 9 ին, «քաղաքակիրթե աշխարհի օրհնությամբ, Հայաստանում հաստատված ավազակապետական վարչախմբի մի պարագլխին փոխարինեց մեկ ուրիշը£ Փոխարինեց զանգվածային ընտրակեղծիքների, աննախադեպ բռնությունների, քաղաքական հալածանքների եւ խաղաղ ցուցարարների դեմ կազմակերպված սահմռկեցուցիչ սպանդի միջոցով£

Արեւմուտքը բավարարվեց հայաստանյան իրադարձություններին վերաբերող արտաքուստ խիստ, բայց իրականում դատարկ ու անպատասխանատու հայտարարություններով, կամա թե ակամա նպաստելով հանցագործ իշխանությունների վերարտադրությանը£

Եւրոպական կազմակերպությունները, առաջնորդվելով քաղաքական նկա¬տառումներով եւ կրկնակի ստանդարտներով, բռնեցին ոչ թե ժողովրդավարության, ազատության եւ իրավական պետության գաղափարներով տոգորված Հայաստանի նոր քաղաքացիական հասարակության, այլ անօրինական վարչախմբի կողմը£

Առերեւույթ կայունության ապահովման շահագրգռությամբ, բայց ծածկաբար Ղարաբաղյան հակա¬մարտության կարգավորման գործընթացում Հայաստանի դիրքերը թուլացնելու նպա¬տակով, Արեւմուտքը նախընտրեց մեր երկրում ունենալ խոցելի լեգիտիմությամբ օժտված բռնապետություն, քան ժողովրդի վստահությունը վայելող իշխանություն£

Անկախ, սակայն, միջազգային հանրության այս վրդովեցուցիչ վերաբերմունքից, ակնհայտ է, որ հայ ժողովուրդը, հավատարիմ մնալով ազատության եւ ժողովրդավարության գաղափարներին, չի համակերպվել եւ երբեւէ չի համակերպվելու իր կամքի բռնի ոտնահարման նմանօրինակ փաստի հետ£

Պատահական չէ, որ նորընծա բռնա¬զավթչի երդման արարողությունը տեղի ունեցավ մի կողմից՝ ոստիկանության եւ բանակի ստվարախումբ գումարտակների սվինների ներքո, մյուս կողմից՝ համաժողովրդական ցասման ու բողոքի զանգվածային միջոցառումների ուղեկցությամբ£ Այդ միջոցառումների շարքում կարեւոր տեղ էր զբաղեցնում նաեւ բանտերում եւ ազատության մեջ գտնվող բազմաթիվ քաղաքական գործիչների ու ազատամարտիկների հայտարարած հացադուլը£

Գիտակցելով հանդերձ քաղաքական պայքարի այդ ծայրահեղ միջոցի կարեւորությունը եւ խորապես գնահատելով հացադուլավորների սխրանքը, ես այնուամենայնիվ կոչ եմ անում՝ այս պահից դադարեցնել հացադուլը£ Ձեր առողջությունը, անկոտրում կամքը եւ վճռականությունը անհրաժեշտ են համաժողովրդական պայքարի հետագա հանգրվաններում ավելի արդյունավետ ներդրվելու համար£

Ապրիլի 9 ը ոչ թե վերջը, այլ սկիզբն է այդ սրբազան պայքարի, որի դրսեւորման քաղաքական եղանակներն առաջիկայում հասանելի կլինեն մեր հասարակությանը£ Կասկած չունեմ, որ համաժողովրդական շարժման հարատեւությունը կստիպի նաեւ միջազգային հանրությանը՝ փոխելու իր վերաբերմունքը մեր պետության նկատմամբ£

10 ապրիլի, 2008 թ. Լեւոն Տեր Պետրոսյան

STATEMENT

Yerevan. April 8 2008

The recent developments regarding the Nagorno Karabakh conflict resolution endanger both the future of Nagorno Karabakh and prospects for peace in the region, and bear witness to the bankruptcy of the policy of Kocharian-Sargsyan regime.

The destructive consequences of the short-sighted policy that the Armenian regime has pursued over the last ten years reached a peak with the passage of the UN General Assembly Resolution of March 14, 2008, “reaffirming” the territorial integrity of Azerbaijan and “demanding the immediate, total and unconditional withdrawal of all Armenian forces from all occupied territories there.” The UN General Assembly Resolution has dealt unprecedented damage to the international positions of the Republics of Armenia and Nagorno Karabakh, attempting to predetermine the status of Nagorno Karabakh as part of Azerbaijan and demanding one-sided concessions from the Armenian side.

The weakening of Armenia’s position resulting from government’s policy did not come about overnight. Rather, the grave failure of Armenian diplomacy is a product of both the government’s flawed foreign policy over the course of the last ten years and its consistent deviation from the principles of democracy. Violating the Constitution, Kocharyan nominated himself as a presidential candidate in 1998 and 2003 and declared himself President through falsifying the elections. On April 12, 2004, the regime carried out a brutal crackdown against peaceful demonstrators. In 2005, the referendum on constitutional amendments was cynically rigged. These processes have had a further logical continuation. By the same methods, and even more brutally, the regime falsified the results of the presidential election of February 19, 2008 and in order to put an end to the just and peaceful protests of the people, it conducted the massacre of March 1.

In 1994, thanks to military and diplomatic victories, Armenia achieved the recognition of Nagorno Karabakh as a full party to the conflict at the OSCE Budapest Summit, thus generating international recognition of the self-determination of the Republic of Nagorno Karabakh. In contrast, by signing the OSCE Istanbul Charter in 1999, the Armenian authorities recognized the territorial integrity of Azerbaijan; moreover, upon the reprehensible initiative of the regime, Nagorno Karabakh was excluded from the negotiation process, and thereafter, the self-determination struggle of Nagorno Karabakh transformed into a territorial dispute between Armenia and Azerbaijan.

This redefinition of the essence of the Nagorno Karabakh conflict was pursued by the Armenian authorities with a single purpose: to affirm the leading roles of Robert Kocharyan and Serzh Sargsyan in Armenia before the international community through the fact that they, as former leaders of the Republic of Nagorno Karabakh, could represent Nagorno Karabakh in the Armenian-Azerbaijani negotiations. That was acceptable to the international community, since it resolved the problem of resistance by the Azerbaijani side to trilateral negotiations with the participation of Nagorno Karabakh.

With this arrangement, aimed at reinforcing their own power, the regime caused irreversible damage to the process of the international recognition of the self-determination of Nagorno Karabakh and undermined the sympathy of the international community toward the cause of the people of Nagorno Karabakh, thereby creating a basis for the recognition of the problem as an Armenian-Azerbaijani interstate conflict which resulted in the occupation of Azerbaijani territories. The change of attitude was manifested in the PACE resolution of 2005, where, de facto for the first time, Armenia was condemned for occupying Azerbaijani territories.

Further setbacks have been registered in the negotiation process over the past two years. The proposed solutions for the regions of Lachin and Kelbajar, introduced in the Madrid Document on Nagorno Karabakh of November 2007 and deposited at the OSCE Secretariat, represented a serious deviation from the proposals outlined in the OSCE Minsk group co-chairs’ statement of June 22, 2006.

Nevertheless, the greatest favor rendered to the Azerbaijani government by their Armenian counterparts thus far has been the forged presidential elections of February 19, 2008 and the subsequent violent dispersal and shooting of peaceful protestors before the eyes of the international community. These actions revealed the despotic nature of the Armenian authorities, thus sharply damaging their international reputation. The immediate outcome was the adoption of the UN General Assembly Resolution introduced by Azerbaijan, a resolution which had failed to achieve adoption for years. The true reasons for the adoption of the UN resolution are the jeopardized international reputation of Armenia and the utter failure of its diplomacy. Even with the support of the OSCE Minsk Group co-chairs for Armenia’s formal position, Armenia failed to provide the vote of friendly countries.

The adoption of the Resolution by the UN General Assembly paves the way for the adoption of pro-Azerbaijani documents by various international institutions, which Armenian diplomacy, with its reputation destroyed, will be unable to confront. Azerbaijan gained a trump card enabling its authorities to actually refuse meetings and negotiations. The desperate efforts of the Armenian authorities to arrange a meeting within the framework of the NATO Summit held in Bucharest on April 3 eventually resulted in failure. Despite the support of the OSCE Minsk Group co-chairs, Azerbaijan rejected the proposed meeting.

Thus, the policy of the Kocharian-Sargsyan regime over the past ten years has failed in the overall negotiation process and destroyed its reputation within international structures, contributing to the unparalleled acceleration of Azerbaijani claims. The continuation of the current policy, along with recent delirious pronouncements by the authorities, risk provoking military actions or even a large-scale war. Full responsibility for the failed negotiations and the weakening of the Armenian position lies with the current regime, which did not receive a mandate in the recent presidential election to represent the will of the Armenian people in the peace process.

To save Nagorno-Karabakh, Armenia ultimately has only one means and one path: to become democratic country with a legitimate leadership, thus regaining its place and reputation on the international scene. Only in that event can Armenia become a considerable factor in the Nagorno Karabakh conflict resolution process and achieve a dignified peace.

We will win this struggle.

The Liberty Party

The Party for Preservation of National Values

The Alternative Civil Initiative

The Third Republic Party

The Democratic Way Party

The Democratic Homeland Party

The Progressive Liberal Party of Armenia

The People’s Party of Armenia

The Marxist Party of Armenia

The Armenian Homeland Party

The Armenian National Movement

The Homeland and Honor Party

The Republic Party

The Human Rights – 96 Party

The New Times Party

The Conservative Party

The Social-Democratic Hnchakyan Party

The Social-Ecological Party

The Christian Democratic Revival Party

Երևան ապրլի 8

40 jours - Hommage aux victimes

reportages vidéo et photos

Erévan




















Kiev















Moscou















Bruxelles

Los Angeles

Le 9 avril 2008 marque le 40-ème jour des répressions sanglantes des manifestations pacifiques du 1er mars dernier à Erevan. Ces évènements tragiques ont fait au moins
8 morts et des centaines de blessés. Aucune condoléance, aucune expression d'hommage aux victimes civiles ni aucun soutien à leurs familles n'ont été à ce jour entrepris par les autorités arméniennes.

Հայաստան - Արցախ (2)

La police de Hrazdan a une nouvelle fois détruit la tente des deux vétérans de la guerre du HK, Archalouys Bazinian et Guevorg Guevorguian, qui ont entamé une grève de la faim pour protester contre l’arrestation du député Sassoun Mikayelian. (Yevrobatsi)

Նրանք մեր ընտանիքի անդամները չեն:

Մի վիրահատությունից հետո մարմնագույն մարմնիս վրայի վերքը չնայած բժիշկների գործադրած ջանքերի երկու ամիս չէր փակվում,մինչև ծանոթ բժշկուհու ախտորոշումը.որը դեղ նշանակելով, ասեց երեք օրից կփակվի և երբ երեք օրից հետո, զանգելով իմացավ,որ վերքը փակվել է ասեց (նե մոժետ բիծ): Մենք այս բարձրագույն իշխանություններից ասում ենք ամեն ինչ սպասելի է, բայց երբ նույնիսկ վատթարագույն սպասելիքներն են իրականանում զարմանում ենք:
Եթե ասում ես բարձրագույն, ուրեմն կա նաև ցածրագույն, եթե ցածրագույնը հողագետնագույն է, ուրեմն բարձրագույնը երկնագույն է,իսկ ծայրագույնը պատրիարք,որն էլ թերևս մուգ կապույտ է:
Կարելի է արդյոք բողոքել խոզից,որ խոզություն է անում,շնից շնություն.էշից էշություն, առնետից կռիսություն,պարզապես տրամաբանությունը մարդուց մարդկություն է ենթադրում,մինչդեռ ոմանք ծնվում են ոչ թե կենդանակերպի նշանի տակ, այլ հենց կենդանակերպի:
Եթե դու փողոցով քայլում ես և քեզ հրում է զինվորականի,ոստիկանի, կամ օմոնականի մեկը
մի հարցրու ինչու ես հրում,քանզի դրա պատասխանն է ռետինե մահակի հարվածը գլխիդ:Բոլոր երկրներում էլ ոստիկանները ասոցացվում են շների հետ, տիրոջ ձեռքից հաց ուտելով, հրաման կատարող, չհասկանալով,որ այդ հացը գալիս է նրանից ում գլխին խփում են,ինչը ոստիկանին նմանօրինակ կարճամտության հետևանքով դարձնում է կենդանակերպ: Կույր հավատարմության, ահա թե ինչի համար են սիրում և պահում շներին,ոչինչ,որ նա շնանում է,կարևորը,որ նա ոչ թե արդարամիտ է,այլ շան պես հավատարիմ:
Կարելի է սիրել շանը, որն իրեն բնորոշ դրսևորումներին զուգահեռ մարդկային որակներ էլ ունի, բայց ոչ մարդուն,որի դրսևորումներում կենդանականը գերակայում է, որոնց դրվատելիս համեմատում ենք մարդկանց հետ,իսկ մարդկանց փնովելիս կենդանիների:
Բարձրագույնները հասարակական սիրո պահանջարկ և անբավարարվածություն ունեն,որին արժանանալու համար դիմում են ցուցադրական հերթապահ քայլերի, չհասկանալով,որ փոխադարձ սիրո հրամայականը փոխադարձությունն է, ինչը լույս է սփռում նաև նրանց նեղանձնականի վրա:Երբ հանրապետության հրապարակ բերվածները հայտնվեցին ազատության հրապարակում, երբ 9 օր երթերի ժամանակ վանկարկում էին Լևոն,Լևոն, սերժիկ հեռացիր, երբ շենքերի պատուհաններից մեծ ու փոքր իրենց համերաշխությունն էին հայտնում ցուցարարներին, հրապարակայնացնելով իրական ընտրությունների պատկերը,որպես պետական գաղտնիք` բարձրագույն ականատեսն ու նորաթուխ սցենարիստը ցույց տվեց իր տղամարդկությունը զենքով անզենների նկատմամբ:Այս և այլ բացահայտ հանցագործությունների համար պատասխան չտալու միակ ձևը իշխանության պահպանումն է,ինչն էլ անում են իրենց ձեռքից տարբեր տիպի կամա-ակամա հաց ուտող հանցակիցների օգնությամբ,ընդհուպ մինչև չեզոքության ընդերքներում խրամատավորվածները:
Նրանք վատանում են ազատություն, Լևոն վանկարկումներից,որոնք արդեն հոմանիշներ են դարձել,ինչը և ենթադրում է,որ հասարակությունը իր ընտրության մեջ ազատ է և առանց նրա նկատմամբ պարտադրված ընտրության բարձրագույնը չի կարող ունենալ նույնիսկ համատեղ կյանքի, խաբուսիկ սիրո ցուցադրման ենթակա, որևէ նշույլ, որքան էլ տարփողի սարքած սուտն ու կեղծիքը հավատարիմ զլմների միջոցով` պարտադրելով հավատալ ամենաուժեղի ,ամենախելոքի,ամենահայրենասերի,ամենագեղեցիկի, քաղաքականապես գրագետի և երկարոտնի վարկածին: Փողով սեր չես գնի,բայց կարող ես ընդհուպ մոտենալ և հերիք է ինչքան մոտեցել ես,որովհետև դա ոչ միայն զզվելի է ինչպես դեմքովդ քաղաքի պաստառապատումը հասարակության համար,այլև չափազանց վտանգավոր:
Եվրոպա - Ասիա սահմանագծայինի ճակատագրով մեր մոտ ընտանիքի երկու տեսակն էլ կա, նույն շենքի մուտքում` դեմ դիմաց կանգնած նոթերը կիտած,կողք կողքի բնակարաններում և համատեղ, ապրում ենք տարբեր արժեհամակարգերով,բայց Եվրոպան զարգացման ուղենիշ վերցրած,անդամագրված:
Մեր բարձրագույնները ասիական ընտանիքի մոդելն են մեզ պարտադրում, ուր անվերապահորեն §միակ¦ տղամարդն է ընտանիքի գլուխը և որքան ասիացի` այնքան իրեն ավելի տղամարդ է, զգում,իսկ բարեկրթությունը նրա համար դոդիկություն է,գոմիկություն,եվրոպականություն,ժողովրդավարություն,որի համար էլ իրեն ավելի լկտի, դաժան,բիրտ ու բռի է պահում,որովհետև ժողովրդավարությունը զրկում է նրան իր տղամարդկության զրահներից որն է` խաբեություն,խորամանկություն,ստորություն,անօրինականություն,կաշառք ու դավադրություն, որով փորձում են ծածկել իրենց ամոթույքները:
Մենք հարում ենք եվրոպական արժեքներին,որովհետև դա ձեզ նման ասիացիների ասպատակությունների պատճառով վնասված մեր նկարագիրն է, ոչ թե ուրիշի,վկա մեր մշակույթը որը,եվրոպականի ձևավորման ակունքներում է եղել,այն ընտանիքի,ուր բոլորը հավասար են և ունեն ձայնի իրավունք: Եւ ուրեմն թող բարձրագույնները իրենց ասիական բարքերը կիրառեն իրենց տանը և ոչ մեր,որովհետև նրանք մեր ընտանիքի անդամները չեն:

Գրիգոր Խաչատրյան

Հայտարարություն

ՍԻՐԵԼԻ ՀԱՅՐԵՆԱԿԻՑՆԵՐ

Ապրիլի 9-ին լրանում է ավազակապետական հանցագործ վարչախմբի ոճրագործ քայլին զոհ դարձած մեր հայրենակիցների մահվան քառասուն օրը քառասունքը Մարտի 1-ին ազգային-ազատագրական մեր պայքարի ընկերները, խաղաղ ցուցարարներ, նահատակվեցին քոչարյանասերժական բանդաների կողմից արձակված գնդակներից Համաժողովրդական պայքարի առարկայացող, անկասելի հաղթանակը ու իրենց անփառունակ վախճանը առժամանակ դիմագրավելու համար է, որ կատարվեց մարդկության դեմ այս հանցագործությունը, որի մեղավորները ստանալու են իրենց պատիժը£
Նույն օրըª ապրիլի 9-ին նշանակված է նաեւ ազգասպան այդ ոճրագործության առաջին երկու պատասխանատուներից մեկիª Սերժ Սարգսյանի §նախագահական¦ երդման արարողությունը£ Օրվա համընկնումը որքան էլ պատահական, բայց նաեւ խորհրդանշական է. ավազակապետության պարագլուխների ու նրանց բանդաների տոնական խրախճանքը իրենց իսկ թափած արյան վրա, անմեղ նահատակների մահվան քառասունքին£ Մենք մերժում ենք այդ ծաղրն ու ցինիկ անարգանքը ամբողջ մի ժողովրդի նկատմամբ£
Ապրիլի 9-ը ամբողջ հայ ժողովուրդը նշելու է իր ազատության համար նահատակվածների քառասունքը որպես սգո ու ընդդիմացման օր սեւազգեստ ու սգո այլ խորհրդանիշներով ու արարողություններով£ Մասնավորապես, ժամը 2-ին բոլոր ցանկացողներն ամբողջ հանրապետությունից ծաղիկներ կդնեն Մյասնիկյանի արձանի մոտª ի հիշատակ նահատակների£ Նույն բանը արվելու է նաեւ հանրապետության բոլոր բնակավայրերումª սգո հիշատակների համար ավանդական դարձած վայրում£
Այդ օրը ամբողջ հայ ժողովուրդը իր բողոքն է արտահայտելու ավազակապետության դեմª հաստատելով իրենից ժամանակավորապես կորզված հաղթանակին մինչեւ վերջ հետամուտ լինելու, տեր կանգնելու ու այն հետ բերելու իր վճռականությունը£

Հասարակական կազմակերպությունների "ԱԶԳԱՅԻՆ ԶԱՐԹՈՆՔ" միություն
03.04.08

...չեմ հրաժարվի ոչ մի բառից ու ստորակետից

Հայաստանի գլխավոր դատախազի նախկին տեղակալ Ջհանգիրյանը, որը մեղադրվում է ապօրինի զենք պահելու եւ իշխանության ներկայացուցչի նկատմամբ բռնություն կիրառելու մեջ, այսօր հերքել է մամուլում հրապարակված տեղեկությունները, թե մեկուսարանում նա համաձայնության է եկել իշխանությունների հետ եւ ստորագրել իրենից պահանջվող ցուցմունքները:
ՙՀրապարակ՚ թերթը պնդել է, թե Ջհանգիրյանը համաձայնության է եկել իշխանությունների հետª իր հարազատների հետ տեսակցությունների եւ հեռախոսային խոսակցությունների արգելքը հանելու դիմաց:
Ինչպես ՙԱզատություն՚ ռադիոկայանին հայտնեց նրա շահերի պաշտպան Լուսինե Սահակյանը, ագիկ Ջհանգիրյանը հանդես է եկել հայտարարությամբ, որում ասված է. - ՙՈրեւէ համաձայնության որեւէ մեկի հետ չեմ եկել եւ չեմ պատրաստվում
գալ: Տեսակցությունների եւ հեռախոսային խոսակցությունների արգելքը հանվել է ոչ միայն իմ, այլեւ ՙԿենտրոն՚ քրեակատարողական հիմնարկում պահվող բոլոր քաղբանտարկյալների մասով, այն էլ Ագոյի խմբի պահանջներից հետո: Ես մնում եմ իմ արտահայտած տեսակետներին հավատարիմ եւ չեմ հրաժարվի ոչ մի բառից ու
ստորակետից: Հակառակ դեպքում ես կդադարեմ Ջհանգիրյան լինելուց՚:
Լուսինե Սահակյանը նաեւ պնդել է, որ Ջհանգիրյանը անմեղ է: ՙԱյդ կապակցությամբ մենք պատրաստվում ենք հանդես գալ հայտարարությամբ՚, - ասել է փաստաբանը:

no comments